Όλη η ποδοσφαιρική σεζόν, είναι ένας μαραθώνιος. Ένας μεγάλος αγώνας δρόμου που θα πρέπει να διαχειριστείς σωστά, προκειμένου να αντέξεις ως το φινάλε, τερματίζοντας αξιοπρεπώς, ακόμη και αν δεν τερματίσεις στην πρώτη θέση. Ακριβώς το αντίθετο απ’ ότι κάνει ο φετινός ΠΑΟΚ.
Από πολλές διακυμάνσεις πέρασε ο φετινός ΠΑΟΚ και πολλές αναταραχές. Πέρασε ξανά εντός της σεζόν μια περίοδο ύφεσης, η οποία κορυφώθηκε με την ήττα από τον Άρη στην Τούμπα (την πρώτη φορά). Τότε, η ομάδα βρήκε τρόπο να γυρίσει το κουμπί, να κάνει μια αήττητη πορεία ως τον Απρίλη στην Ελλάδα και να πάει στους 8 του Κόνφερενς. Τότε ακόμη, είχε ψυχικά αποθέματα να αντιδράσει.
Δυστυχώς όμως, η περίοδος αυτή επέστρεψε και τώρα είναι πολύ δύσκολα αναστρέψιμη. Η ευκαιρία του ΠΑΟΚ, δεν ήταν στο ντέρμπι με τον Άρη. Ήταν στο παιχνίδι των Ιωαννίνων. Το παιχνίδι στην Ήπειρο ήταν η ευκαιρία του ΠΑΟΚ να πάρει ψυχολογία κάνοντας μια νίκη κόντρα σε έναν αντίπαλο «υποδεέστερο», τουλάχιστον στα χαρτιά, καθώς στο γήπεδο ο ΠΑΣ έδειξε ισοδύναμος, ακόμη και καλύτερος του Δικεφάλου.
Πλέον, η ομάδα έχει 2 ματς μπροστά της, πριν τον τελικό κυπέλλου, για να μπορέσει να γυρίσει τον διακόπτη. Αλλά για να το κάνει, θα πρέπει να φτύσει αίμα. Εάν ο ΠΑΟΚ πάει στον τελικό, χάνοντας και τα δύο εναπομείναντα παιχνίδια των Play Off, λυπάμαι που το λέω αλλά προσωπικά θεωρώ πως κατά 95% είναι χαμένος. Ένας τελικός, χρειάζεται ψυχολογία, την οποία σίγουρα δεν μπορείς να βρεις όταν θα μετράς 12 σερί αγώνες δίχως νίκη.
Ευτυχώς, που η ομάδα με τις δύο νίκες στην αρχή των Play Off με ΠΑΣ και ΑΕΚ έδωσαν ευρωπαϊκό εισιτήριο για του χρόνου, αφού εάν η ομάδα δεν είχε εξασφαλισμένη τη θέση της για την Ευρώπη, τα πράγματα θα ήταν ακόμη δυσκολότερα.
Η λέξη κούραση και τραυματισμοί, προσωπικά δε μου λένε τίποτα. Για αυτό το λόγο, υπάρχει ο σχεδιασμός και η στρατηγική, στην αρχή κάθε σεζόν. Ο προπονητής, το τιμ του και ο τεχνικός διευθυντής, θα πρέπει να προβλέπουν κάθε ενδεχόμενο και να φροντίζουν να υπάρχουν εναλλακτικές. Ο ΠΑΟΚ κατέληξε να παίζει με εξτρέμ τον Τέιλορ, γιατί πολύ απλά πήρε το ρίσκο να έχει μονάχα δύο καθαρόαιμους εξτρέμ στο ρόστερ του και τον χειμώνα να φέρει πίσω τον Ζαμπά, έχοντας 3.
Σε μια εποχή, όπου ο κορωνοϊός βρίσκεται σε έξαρση και οι τραυματισμοί να εντείνονται λόγω των συνεχόμενων αγώνων, είναι αυτοκτονικό να πας με μικρό αριθμό παικτών να βγάλεις μια σεζόν 50 αγώνων. Πυροβολείς τα ίδια σου τα πόδια και το κακό για τον ΠΑΟΚ είναι πως τα πυροβολεί στα 100 τελευταία μέτρα του μαραθωνίου, έχοντας καταφέρει να φτάσει ως εκεί πραγματοποιώντας μια πολύ καλή κούρσα.
Ο κόσμος είναι λογικό να είναι απογοητευμένος και εξοργισμένος. Κάνει υπομονή, ανέχεται, αλλά απαιτεί ταυτόχρονα. Περιμένει πράγματα και είναι απολύτως κατανοητό. Το γεγονός πως η ομάδα έφτασε στους 8 ευρωπαϊκής διοργάνωσης, δεν σημαίνει πως θα περάσει στο απυρόβλητο το σερί 10 αγώνων χωρίς νίκη, οι 4 αγώνες δίχως καν γκολ(!) κόντρα στον Άρη και τη φιέστα πρωταθλήματος στην Τούμπα του Ολυμπιακού.
Προς το παρόν, προέχει το κύπελλο. Μετά από τον τελικό, εδώ θα ‘μαστε να κάνουμε τον απολογισμό της σεζόν και να πούμε αλήθειες.