Κανείς ομολογουμένως, δεν περίμενε το διπλό μέσα στον Πειραιά. Όχι επειδή ο Ολυμπιακός τρόμαζε, αλλά επειδή ο ΠΑΟΚ έδειχνε απελπιστικά ανίκανος να τελειώσει δικά του ματς, με αποτέλεσμα να κάνει δύο γκέλες-σοκ σε Ηράκλειο και Λιβαδειά.
Του Τηλέμαχου Περτσινίδη
Η καλύτερη στιγμή για να κάνεις την αντεπίθεσή σου, είναι όταν θα σε θεωρούν όλοι τελειωμένο. Για τέτοιο θεωρούσαν τον ΠΑΟΚ όλοι, μέχρι και πριν 2 μέρες. Ακόμη δηλαδή για τέτοιο τον θεωρούν, παρά το διπλό στο Φάληρο. Αυτή την εντύπωση έχει αφήσει φέτος ο ΠΑΟΚ στα παιχνίδια του. Μια ομάδα με ταλέντο ναι μεν, αλλά με μεγάλη αστάθεια, ακόμη και μέσα σε ένα παιχνίδι.
Ακόμη και ο κακός Ολυμπιακός, υπολόγιζε πως θα τον κέρδιζε (εύκολα ή δύσκολα) σε ένα γεμάτο «Καραϊσκάκης» και αυτό το παιχνίδι θα ήταν η αρχή για μια πολύ καλή περίοδο για αυτούς, όπως είχε πει ο ίδιος ο προπονητής των ερυθρολεύκων.
Για αυτό, ακόμη και εμένα, μου έκανε εντύπωση που ο ΠΑΟΚ κέρδισε, υπό αυτές τις συνθήκες. Ήταν μια ανέλπιστη νίκη για μεγάλο μέρος του ασπρόμαυρου κοινού, ωστόσο θα πρέπει να διαχειριστεί εξίσου καλά και στο post game του αγώνα.
Αυτό που θέλω να πιστεύω, είναι πως δεν αποτελεί μονάχα μια αναλαμπή για τον φετινό ΠΑΟΚ η νίκη στο Φάληρο, αλλά να δοθεί και συνέχεια. Να είναι η αφετηρία για το χτίσιμο ενός σερί.
Στην ομάδα, οφείλουν να επιδείξουν τέτοια θέληση και στα επόμενα παιχνίδια, προκειμένου η προχθεσινή νίκη να έχει ουσιαστικό αντίκτυπο και όχι απλά επιφανειακό. Και φυσικά, ο αγώνας αυτός να μην αποτελέσει την αφορμή για να κρυφθούν κάτω απ’ το χαλάκι τα προβλήματα και τα κενά του υπάρχων ρόστερ.
Ας μη γελιόμαστε, ο ΠΑΟΚ δεν έγινε ξαφνικά η Ρεάλ Μαδρίτης μέσα σε μια νύκτα. Έχει ακόμη τρανταχτές τρύπες και πολλούς τομείς αδούλευτους που αποζητούν βελτίωση και αυτό οφείλει να κάνει, εν μέσω μιας σεζόν που ούτως ή άλλως βαφτίζεται πειραματική, καθώς υπάρχει το νέο project που η ομάδα «τρέχει» και θα χρειαστεί χρόνος μέχρι να το αφομοιώσει στα δικά της μέτρα.