Μονάχα όταν φτάσεις στον πάτο, όταν μηδενίσεις, μπορείς να ξανά σηκωθείς, να αρχίσεις να μετράς από την αρχή . Ο ΠΑΟΚ από το ζενίθ, έφτασε στο ναδίρ, έπιασε πάτο (όσον αφορά την τελευταία τετραετία) και πλέον καλείται να ανατείλει ξανά.
Του Τηλέμαχου Περτσινίδη
Το χθεσινό παιχνίδι -τραγέλαφος- βύθισε τον ΠΑΟΚ στον σκοτεινό πάτο του βαρελιού. Ο Ολυμπιακός έκανε επίδειξη δύναμης, σκοράροντας και αφήνοντας τον Δικέφαλο να «τρέξει» στην υπόλοιπη διάρκεια του ματς, χωρίς αποτέλεσμα.
Ομάδα μουδιασμένη, άχρωμη και άγευστη. Ομάδα δίχως αρχή, μέση και τέλος. Θύμιζε περισσότερο παιχνίδι αλάνας.
Το κέντρο χάθηκε αμαχητί.
Ο Ολυμπιακός έκανε πάρτι απέναντι σε ένα γερασμένο σύνολο, κορεσμένο και άνευρο.
Η χθεσινή ενδεκάδα, ήταν σίγουρα η πιο αργή της τελευταίας τριετίας. Ο Φερέιρα αποφασίζει να μην ξεκινήσει τον Πέλκα, ο οποίος είναι ο μοναδικός που με την σπίθα του μπροστά μπορεί να ανάψει τα αίματα.
Αποφασίζει να μην χρησιμοποιήσει καν τον Λάμπρου, ο οποίος είναι ο μοναδικός εναπομείναντας μπαλαδόρος στην ομάδα και να βάλει τους Μπίσεσβαρ και Ελ Καντουρί μπροστά.
Ιδίως ο πρώτος, φέτος, θυμίζει σκιά του εαυτού του και παρόλα αυτά, συνεχίζεται να χρησιμοποιείται.
Ο Φερέιρα βρέθηκε σε τρικυμία εν κρανίω. Έβλεπε να περνάει μπροστά από τα μάτια του, σαν ταινία επαναλαμβανόμενη, σαν deja vu το παιχνίδι πρωταθλήματος, όταν ο Ολυμπιακός έκανε το 0-1, έσβησε μηχανές και πήρε ένα άνετο διπλό.
Μέχρι το 65ο λεπτό δεν έκανε ούτε μια αλλαγή και κάνει μέσα σε ένα 5λεπτο και τις 5 αλλαγές μαζεμένες.
Τζόλης, Εσίτι, Πέλκας, Ροντρίγκο και Σβιντέρσκι.
Σάστισε. Δεν ήξερε τι να κάνει. Ότι και αν είχε σχεδιάσει, πήγαινε περίπατο. Και όλα αυτά, αρνούμενος να αλλάξει στυλ παιχνιδιού.
Θεωρώ απίθανο και πραγματικά τελείως άμπαλο, το γεγονός πως ενώ είναι φως φανάρι πως με σέντρες δεν μπορείς να απειλήσεις τον Ολυμπιακό για ευνόητους λόγους, συνεχίζεις να κάνεις… γιόμες.
Ομάδα δίχως πλάνο. Δίχως σκοπό.
Από εκεί φάνηκε, πως δεν υπήρχε ούτε μια ιδέα για το πως να διασπαστεί η άμυνα του φιλοξενούμενου, ο οποίος ήρθε, έκανε πλάκα και έφυγε.
Η φετινή χρονιά στα μάτια όλων, θεωρείται απόλυτα αποτυχημένη. Μια ομάδα που πέρσι πήρε αήττητο νταμπλ, φέτος το μέταλλο πήγε περίπατο και ξανά εμφανίστηκαν πάνω από τον ουρανό της Τούμπας, τα γνωστά σύννεφα αμφιβολιών.
Ναι, ο Φερέιρα δεν έκανε ούτε μια μεταγραφή της επιλογής του. Όσον αφορά αυτό το κομμάτι, δεν ευθύνεται σε τίποτα.
Ευθύνεται όμως στο αγωνιστικό. Δεν φαίνεται πως εμπνέει κανέναν. Δεν δείχνει πως μπορεί να παρακινήσει την ομάδα. Και πολύ φοβάμαι, πως πλέον έχασε και τον σεβασμό των παικτών του.
Και φυσικά, δεν είναι ο μόνος που θα πρέπει να πληρώσει το μάρμαρο.
Ο ΠΑΟΚ καλείται, καταρχάς να μην χάσει τουλάχιστον την δεύτερη θέση και κατά δεύτερον να ξεκινήσει από την αρχή.
Δυστυχώς υπήρξε ένας κακός σχεδιασμός και η πεποίθηση πως ακολουθώντας την πεπατημένη των προηγούμενων τριών ετών (2016-19) θα συνεχίσει η ομάδα να κυριαρχεί. Μόνο που κανείς δεν σκέφτηκε, πως αρκετοί παίκτες φτάσανε ταβάνι. Κουράστηκαν. Μπούκωσαν.
Ο ΠΑΟΚ καλείται να ξεκινήσει ξανά από το σημείο μηδέν, γιατί το καλοκαίρι του 2019 δεν συνέχισε να χτίζει στις βάσεις που είχε ήδη δημιουργήσει. Έμεινε στάσιμος. Και μέσα στη χρονιά, η στασιμότητα κατάφερε να γκρεμίσει και ό,τι είχε χτιστεί.
Νέο πλάνο, νέο project που να έχει ξεκάθαρο σκοπό. Αυτό χρειάζεται ο ΠΑΟΚ. Αυτό πρέπει να υπάρχει σε κάθε ομάδα, που θέλει να φθάσει ψηλά.