Κοντοζυγώνουν λοιπόν τα Play Off του πρωταθλήματος, έπειτα από την πολύμηνη απουσία λόγω της κορώνας, που μπήκε και άλλαξε την ζωή μας. Παρόλα αυτά, μια μεγάλη απορία πλανάται στον αέρα… «Τι Play Off θα είναι αυτά;».
Του Τηλέμαχου Περτσινίδη
Τρομάζω και μόνο στην σκέψη των φετινών Play Off. Ήδη τα πρώτα δείγματα γραφής, που ήρθαν από Γερμανία μεριά, ήταν λίγο-πολύ κακά.
Τραυματισμοί και μέτριο ποιοτικά ποδόσφαιρο. Και μιλάμε για την Bundesliga.
Και όσο να πεις, είναι αναμενόμενα να υπάρχουν αυτά. Κοντά τρεις μήνες αγωνιστικής απραξίας, δεν είναι λίγοι. Οι μυϊκοί τραυματισμοί θα «παίρνουν και θα δίνουν», ενώ για να επιστρέψουμε σε παλιά αγωνιστικά επίπεδα θα περάσεις λίγος καιρός.
Και εάν είδαμε αυτά, στην γερμανική λίγκα, φοβάμαι για το τι θα αντικρίσουμε στην ελληνική. Εδώ, ούτως ή άλλως, το ποδόσφαιρο που παίζεται δεν το λες και… κορυφαίο. Ούτε καν καλό δεν ξέρω εάν χαρακτηρίζεται. Μιλώντας, βέβαια, για την καθαρά συνολική εικόνα και όχι την μεμονωμένη.
Για να μην μακρηγορώ, εκφράζω την ανησυχία μου για τους τραυματισμούς οι οποίοι.. έπονται. Ήδη ο Ντόουγκλας βγήκε νοκ-αουτ με ρήξη χιαστού. Φυσικά ο τραυματισμός αυτός δεν έχει να κάνει με την απραξία, καθώς ο οποιοσδήποτε μπορεί να πάθει ρήξη, ακόμη και ο πιο γυμνασμένος.
Θυμίζω επίσης, πως ο Δικέφαλος δεν έχει την πιο… νεανική ομάδα, καθώς αρκετοί παίκτες είναι άνω των 30. Αυτό αυτόματα τον βάζει σε ένα «τριπάκι» να σκέφτεται και να ανησυχεί περισσότερο για τους τραυματισμούς. Δεν έχει περιθώριο να στερηθεί των υπηρεσιών κανενός παίκτη.
Τέλος, κλείνοντας και ολοκληρώνοντας τις σκέψεις μου, τα Play Off θα ολοκληρωθούν στην μέση του καλοκαιριού.
Σε μια χώρα, όπου το θερμόμετρο «κτυπάει» και 40άρια μέσα στο καλοκαίρι, 22 ποδοσφαιριστές θα τρέχουν μέσα σε ένα γήπεδο για 90 λεπτά. Παρωδία.
Ναι μεν, η επιθυμία όλων ήταν να παιχτεί επιτέλους ποδόσφαιρο, να αποκτήσουν ξανά νόημα οι Κυριακές, αλλά όχι κόντρα στην υγεία των ποδοσφαιριστών.