Tο ποδόσφαιρο. Η Αγία μπάλα μας. Χωρίς μεν και αλλά. Χωρίς ενστάσεις, δικαιολογίες, διαμαρτυρίες, σκιές. Δεν υπήρχε η δικαιολογία της Αθήνας, η κατάρα του ΟΑΚΑ, η διαιτητική καχυποψία, δεν υπήρχε τίποτα, δεν μπορεί να υπάρξει τίποτα. Ήταν μόνο ποδόσφαιρο στα καλύτερα του. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…
Ήταν μία μάχη 11 ατάιστων σκυλιών απέναντι σε έναν, στον Μπάρκα. Μοιραία, κάποτε θα λύγιζε. Ιπποτικά ο Δημήτρης Μελισσανίδης παραδέχθηκε αυτό που είδαν όλοι, πως το κύπελλο πήγε στον καλύτερο. Η καλύτερη ομάδα, στρίμωξε από το πρώτο λεπτό τον αντίπαλο στα σχοινιά και τον γέμισε μώλωπες πριν δώσει τα δύο χτυπήματα για το νοκ-άουτ.
Το πιο ηδονικό σενάριο για ότι αντιπροσωπεύει ο ΠΑΟΚ. Όλη η ρητορική του στο χορτάρι μέσα σε 90 λεπτά. Μία επίδειξη ποδοσφαιρικής ανωτερότητας απέναντι σε έναν αντίπαλο έκπληκτο, άδειο, χορτάτο.
Το κύπελλο αυτό είναι του Ιβάν. Όχι, δεν είναι ούτε γκάνγκστερ, ούτε εγκληματίας, ούτε δολοφόνος. Ίσως να έγινε λίγο περισσότερο (πετσί) ΠΑΟΚ από ότι επιβάλλει ο θεσμικός του ρόλος, μα αν είναι έγκλημα αυτό, ας το πληρώσει κι αυτό, όπως κάνει πάντα.
Το κύπελλο αυτό είναι του Αντρέ. Όχι δεν γύρισε για τα τελευταία ένσημα, ούτε για να κοροϊδέψει, ούτε για να τα φάει από τον Ιβάν. Γύρισε για το γούστο του, την τρέλα του, την κ…α του. Γύρισε για να σηκώσει πρώτος κάτι με την ομάδα της καρδιάς του, αυτή που τον έκανε αυτό που είναι σήμερα, με αναγνωρισιμότητα, φήμη, χρήματα. Κάποιοι τον ειρωνεύτηκαν με το Tinaftore, όμως ο Αντρέ το μόνο που ήθελε ήταν να παίξει. Να διεκδικήσει ως το τέλος την πιθανότητα του να κερδίσει τον πρώτο του τίτλου με τα ασπρόμαυρα. Αυτός ήρθε με τον πιο ηδονικό τρόπο. Με δικό του γκολ. Όνειρο.
Το κύπελλο αυτό είναι του Ράζβαν. Πήρε μία καμένη ομάδα, με εργομετρικά στα κόκκινα μετά από μία θλιβερή προετοιμασία και αναγκάστηκε να την στήσει από την αρχή με τις μεταγραφές την 31η Αυγούστου. Ήξερε ότι ήταν σταμπαρισμένος στον κόσμο, που δεν τον γούσταρε μία. Κράτησε την ομάδα, την σφυρηλάτησε, την έκανε μπετόν. Έφτιαξε τον πιο ελκυστικό / κυριαρχικό ΠΑΟΚ όλων των εποχών και την διατήρησε ενωμένο, με στοχοπροσήλωση όταν τα ατέλειωτα δικαστήρια έκαναν τα νεύρα των παικτών κρόσσια.
Το κύπελλο αυτό είναι του Φάνη. Που με την τρέλα του, μες την παλαβομάρα του έκανε 504 χιλιόμετρα με ένα σκουτεράκι και μία πελώρια σημαία του ΠΑΟΚ να δίνει αέρα στα πανιά του. Η προσωποποίηση της λύσσας για την κούπα, της απόλυτης παράνοιας για τα ασπρόμαυρα χρήματα.
Το κύπελλο αυτό είναι του Νάσου. Είμαι σίγουρος ότι από εκεί ψηλά στον σύνδεσμο ΠΑΟΚ παραδείσου θα χαμογελά αν και η ψυχούλα του δεν θα ηρεμήσει μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Το κύπελλο αυτό είναι για τα παιδιά που έφυγαν στα Τέμπη, για τον Παναγιώτη Κατσούρη, για αυτούς που έδωσαν όλο τους το «είναι» τους για αυτά τα τέσσερα γράμματα.
Το κύπελλο αυτό είναι για καθέναν από αυτούς τους τρελούς που έκαναν το σκ…ο τους παξιμάδια και βρήκαν ένα κατοστάρικο για να κατέβουν χωρίς να τους περισσεύει από πουθενά.
Το κύπελλο αυτό είναι για καθέναν από αυτούς που παράτησαν δουλειές, υποχρεώσεις, οικογένεια και ακολούθησαν την καρδιά κι όχι την λογική τους, κατηφορίζοντας σε κάτι που έμοιαζε με «εμπόλεμη ζώνη»
Το κύπελλο αυτό είναι για καθέναν από αυτούς που η ψυχούλα τους αρρώστησε, βλέποντας την καλύτερη ομάδα φέτος στην Ελλάδα να αμφισβητείται, να τραβολογιέται στα δικαστήρια και να να χάνει αυτό που άξιζε. Για όλους αυτούς που τους έλεγαν τρελούς, γραφικούς, αστείους, γι’ αυτούς που τα σωθικά τους κάηκαν από την καρτερία για να δουν την ομάδα να ανταμείβεται με αυτά που αξίζει.
Όχι, δεν ήταν για αυτούς που κατέβηκαν με σκοπό να τα κάνουν όλα γιάμπαλα, δεν ήταν για αυτούς που λέρωσαν με παραβατική συμπεριφορά την Αγία μπάλα μας.
Ο ΠΑΟΚ για πρώτη φορά στην ιστορία του ρευστοποιεί με ύλη, με τίτλους, την σπουδαία ομάδα που διαθέτει / φτιάχνει. Ακούγεται αστείο, μα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του που παίρνει τίτλο για δύο συνεχόμενες σεζόν! Την ώρα που η ΑΕΚ αποδομείται (Γιόχανσον και πιθανότατα Λάζαρος και Αραούχο), την ώρα που ο Ολυμπιακός πάει σε ολοκληρωτικό rebuilding, ο ΠΑΟΚ θέλει μόνο μερικές πινελιές για να γίνει ακόμα καλύτερος και να εγκαθιδρύσει την δική του εποχή κυριαρχίας στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Αυτά τα δύο κύπελλα μοιάζουν να είναι μόνο το προοίμιο, το ορεκτικό, όχι το κυρίως γεύμα…
Πηγή: sdna.gr